In 1421 zijn tijdens een zware noordwester storm en in combinatie met springvloed, verschillende dijken in zuidwest Nederland doorgebroken, waardoor de toen zeer welvarende Groote- of Zuidhollandse Waard vrijwel geheel onder water liep. Deze springvloed werd de Sint Elizabethsvloed genoemd. In zeer korte tijd verdween een gebied van meer dan 60.000 ha onder water en kwam direct onder invloed te staan van de zee. Mede door de afvoer van water en slib van de bovenrivieren (verlanding) en de schurende werking van eb en vloed begon in de vele jaren die volgden langzaam maar zeker een natuurgebied te ontstaan dat later de naam Biesbosch kreeg.
De Biesbosch heeft de afgelopen zes eeuwen onder invloed van de natuurkrachten (water en wind) gestaan, maar heeft mede door toedoen van de mens (visserij, biezen-, riet-, griendcultuur, eendenkooien en landbouw) zijn tegenwoordige verschijningsvorm gekregen. De huidige driedeling van de Biesbosch is ontstaan door inpolderingen en het graven van de Nieuwe Merwede en de Bergsche Maas.
Tot
1970 heeft de Biesbosch onder invloed van het getijde gestaan en
ontwikkelde zich dankzij de afstand tot de zee en de aanvoer van
rivierwater, tot een zoetwatergetijdengebied. In 1970 werd het
Haringvliet in het kader
van de Deltawerken afgesloten door een dam. Hierdoor
bleef er in de Dordtse Biesbosch slechts een restgetij van zo’n 30 cm
over. Wat er van de Dordtse Biesbosch overbleef, is een laguneachtig
gebied dat nog steeds zeer waardevol is voor flora en fauna.
In
1980 werd in Nederland begonnen met het oprichten van nationale parken.
Ook de Biesbosch werd een Nationaal Park en kreeg in 1994 zijn definitieve
status.
De Natuur en Vogelwacht
Dordrecht is nauw betrokken bij de ontwikkeling van de
Dordtse Biesbosch en doet er veel onderzoek naar flora en fauna.
